දෙකක් කඩ තොළු සාදා ගැනීමේ “ආචාරී ප්‍රශ්නය”

BY SHAN

(December 18, Colombo, Sri Lanka Guardian) ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍ය ඒකාධිපතිවාදී ආයතනයක් ලෙස ආණ්ඩු ක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන්ම සවිමත් වූයේ 1978 දී ය. ඒ ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණය සිදුවූයේ ආර්ථික අවශ්‍යතාවන් මත යැයි කිවහොත් වඩා නිවැරුදි වේ. රාජ්‍යයත් මහජනතාවත් අතර පවතින සම්බන්ධය ඉවත් කර රාජ්‍යය මුළුමනින්ම ගෝලීය ධනේශ්වරය මත යැපීම අවශ්‍ය වූයේ ප්‍රාග්ධනයේ නිදහස් සංචරණය මනා ලෙස සිදුවීමටයි. ඒ අනුව නව ලිබරල්වාදී ආර්ථික ප්‍රතිසංස්කරණයන් වඩා හොදින් තහවුරු කිරීමට නම් ධනපති ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය අත්හල යුතු බව ඒ වනවිට ගෝලීය ධනේශ්වරය තේරුම් ගෙන තිබුණි.

1978 දී ඇති කළ මේ ප්‍රතිසංස්කරණයන් තවදුරටත් පෝෂණය වෙමින් අතිශයෙන් ශක්තිමත් ඒකාධිපති ආයතනයක් ලෙස ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍ය අද වන විට නව මුහුණුවරක් ගෙන තිබේ. 2005 දී රාජ්‍යයේ ඒකාධිපති හරය වර්ගවාදී ස්වරූපයකින් ශක්තිමත් කළේ රාජපක්ෂ රෙජීමය විසින් ආයතන ගත කළ මහින්ද ච්න්තන වැඩ පිළිවෙල මගිනි. මහින්ද ච්න්තනයේ මූලික අවශ්‍යතාව වූයේ රාජ්‍යය බහුත්වවාදයෙන් ඉවතට ගෙන වර්ගවාදී ආස්ථානයකට ඇද දැමීමයි. ජාතිකවාදයේ මුවාවෙන් පටු වර්ගවාදයට යට වී උද්දච්ච මනෝභාවයකින් රාජ්‍යයේ හැඩ තල නිර්මාණය කර ගත්තේ ඒ සදහායි. ඒ තුළ පුද්ගල නිදහස, ප්‍රකාශනයේ නිදහස හා ප්‍රජාතාන්ත්‍රිකව සංවිධානය වීමේ ඉඩ කඩ අහිමි වේ. ඒ සදහා රාජ්‍යය මිලිටරිමය මුහුණු වරක් ගත යුතු වූ අතර ඒ මගින් සමාජය මිලිටරිකරණය කිරීමට ද අවශ්‍ය වුණි. රාජපක්ෂ රෙජීමය තුළ රාජ්‍යයේ ස්වාභාවය එහි නායකයන්ගේ ශරීර භාෂාවෙන් තේරුම් ගත හැකිය. ඒ අනුව රෙජීමයට පක්ෂපාත වන්නා දේශප්‍රේමියෙක් වන විට රෙජීමයට විරුද්ධ වන්නා දේශද්‍රෝහියකි. මෙම මතවාදය අනුව ඊයේ දේශප්‍රේමියා හෙට දේශද්‍රෝහියකුවීමටත් විශාල ඉඩකඩක් පවතී. එහි කූට ප්‍රාප්තිය වූයේ ජනරාල් සරත් ෆොන්සේකා එක රුයෙන් දේශද්‍රෝහියකු වීමයි.

මෙවැනි හැඩ තලයන් ලෝක දේශපාලනයේ දී පෙන්වා ඇත්තේත් පෙන්වමින් සිටින්නේත් ඒකාධිපති රටවල්ය. එසේත් නැත්නම් මිලිටරි ජුන්ටාවන් මගින් පාලනය වන රටවල්ය. ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍යය දැන් මිතුරන් ලෙස ආශ්‍රය කරන්නේ ද එවැනි රටවල් ය. ඉරානය, ලිබියාව, පකිස්තානය, මියන්මාරය හා ඊශ්‍රායලය වැනි රටවල් ශ්‍රී ලංකාවේ මිතුරන් බවට පත්වීමෙන්ම ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍යයේ ආකල්පයන් තේරුම් ගත හැකිය. බටහිර රාජ්‍යයන්ට ශිෂ්ට භාෂාව ඉක්මවමින් ග්‍රාම්‍ය මැරයකු සේ බැන අඩ ගැසීම ද ඒ නායකයෝම බටහිර රාජ්‍ය නායකයන් කරා ගොස් ආධාර ද රාජ්‍ය නායක සමුළු පැවැත්වීමේ අවස්ථාවන් ද ඉල්ලති මේ නිවට නියාළු විදේශ ප්‍රතිපත්තිය රාජ්‍යයේ ස්වභාවයට ආවේනික ලක්ෂණයකි.

ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍යය ඒකාධිපති, වර්ගවාදී, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී නොවන ආස්ථානයක් කරා රූපාන්තරණය වුවද ගෝලීයව සිදුවෙමින් පවතින්නේ එහි පරස්පරයයි. නව ලිබරල්වාදය විසින් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හකුළුවමින් අන්ත ඒකාධිපති රාජ්‍යය පාලන ක්‍රමවේදයක් අනුගමනය කළ ද නව ලිබරල්වාදය අසාර්ථකවීමත් සමග ගෝලීය ධනේශ්වරය නව ක්‍රමවේදයන් සොයමින් ඒකාධිපති ස්වරූපයෙන් මේ මොහොතේ දී බැහැර වෙමින් සිටී.ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපද ජනාධිපති ධූරයට බරක් ඔබාමා පත් වන්නේ ඒ එතිහාසික කාර්ය වේගවත් කිරීමේ මෙහෙවර ඔහුට පැවරී ඇති නිසාය. යුද්ධය අවුළුවමින්, ඒකාධිපතිත්වය වර්ධනය කරමින් උද්දච්ච අධිපතිවාදයක් කරා ගමන් කරමින් තිබූ ලෝකය දැන් එහි ගමන් මග මාරු කර තිබේ. ලෝකයේ බොහෝ රාජ්‍යයන් දැන් අතීත අභාවවාචක අත්දැකීම් මත පාඩම් ඉගන ගනිමින් නව ගමනක් අරඹා තිබේ. ඒ සංස්කෘතිය තුළ තවදුරටත් ඒකාධිපතිවාදයට, පටු වර්ගවාදයට හා පුද්ගල නිදහස අහිමි කිරීමට ඉඩක් නැත.

නමුත් රාජපක්ෂ රෙජීමය තුළ ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍යය ගමන් ගනිමින් සිටීන්නේ ලෝකය ගමන් ගනිමින් සිටින මාවතට පරස්පර වූ දිශාවකටය. ඒ මගෙහි යන්නේ ද අතලොස්සක් වූ මිලිටරිමය රාජ්‍යයන් කිහිපයකි. ඒ අනුව බහුත්වවාදී ප්‍රජාතාන්ත්‍රික ලෝකය තුළ, වර්ගවාදී හා මිලිටරිමය ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍යය ගෝලීයව තනිවෙමින් සිටීන මොහොතක රාජ්‍යයේ සුක්කානම මෙහේය වීම සදහා පවත්වන ජනාධිපතිවරණය අතිශයෙන් වැදගත් බව ශ්‍රී ලාංකික සමාජය තේරුම් ගත යුතුය.

-Sri Lanka Guardian